DOMOWY MAKARON

Gdy jest się maniakiem kulinarnym, wszystko lubi się robić samemu. Samemu piec ciasta, piec chleb, robić wędliny, a nawet makaron. Na początku swojej przygody z garnkiem i patelnią myślałam, że nie będę w stanie zrobić makaronu bez specjalnej maszyny. Ale z czasem uświadomiłam sobie, że takowa wcale nie jest mi do niczego potrzeba. Wystarczą silne ręce do wyrabiania ciasta (mój P. oczywiście), wałek oraz ostry nóż. Całość jest dziecinnie prosta - w składnikach, jak i w wykonaniu. A makaron przygotowany samodzielnie smakuje o wiele lepiej.

DOMOWY MAKARON
3 jajka
2 szkl. mąki

Ugniatać wszystkie składniki do czasu, aż powstanie jednolita i elastyczna masa, którą należy zagnieść w kulkę, a następnie rozwałkować na grubość 2 mm. Zostawić do przeschnięcia 40 minut z jednej strony, po czym przewrócić płat ciasta na druga stronę i zostawić do wysuszenia koleje 40 minut. Pociąć makaron według uznania - ja pocięłam w nieregularne paski. Gotować 2-3 minuty.

Przepis został wzięty z książki Heather Jeanne "Łatwe i smaczne potrawy przy żółtaczce zakaźnej". Co prawda żadne z nas żółtaczki nie ma, ale to nie znaczy, że nie możemy wykorzystać świetnych przepisów, które znajdują się w tej książce. 

Makaronu wyszło nam trochę za dużo jak na jeden raz, dlatego resztę nitek dłużej podsuszyłam, a następnie schowałam do plastikowego pojemnika i włożyłam do lodówki. Okazało się to dobrym pomysłem, bo dzień później, akurat w piękną słoneczną środę, chodziliśmy już z P. pociągając nosami, kaszląc i narzekając na ból głowy. Oczywiście żadnemu z nas nie chciało się iść do sklepu, więc leczniczy rosołek musiałam stworzyć z tego, co było w domu. I tak, po ugotowaniu w wielkim garze udźca z indyka, który wyjęłam z zamrażarki, powstał tłusty bulion. Do niego przyłączyła się samotna marchewka oraz ostatnia cebula. I wtedy wkroczył makaron z dnia wcześniejszego. Na sam koniec wrzuciłam resztkę szpinaku i okrasiłam wszystko szczypiorkiem. Rosołek może mniej tradycyjny, ale pokrzepił schorowane ciało i umęczoną duszę - mission accomplished.

Przepis ten sprawdzi się także w lasagne - zamiast kroić płaty ciasta w paski, pokrójcie je w duże prostokąty. Albo pokrójcie je w jakikolwiek inny kształt - eksperymentujcie. Jeśli macie małe foremki do wykrawania ciastek, możecie wyciąć jakiś zabawny kształt do zupy dla dzieci - niejadków.

Pozdrawiam Was z mojej czerwonej kanapy, obłożona chusteczkami, przykryta szczelnie kocem, z kroplami do nosa pod ręką i kubkiem gorącej herbaty z imbirem i malinami. No i jeszcze z małym 2,5-kilowym futrzanym grzejnikiem śpiącym smacznie przy moim boku. 

Paulina.